Joe Strummer właśc. John Graham Mellor (ur. 21 sierpnia 1952 Ankara, Turcja, zm. 22 grudnia 2002 Broomfield, Wielka Brytania) był założycielem, tekściarzem, gitarzystą i wokalistą zespołów: The 101'ers, The Clash i The Mescaleros. Joe Strummer urodził się jako John Mellor w Ankarze w Turcji. Jego matka była pielęgniarką, ojciec pracował przy ambasadzie. Rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania toteż Strummer spędził dzieciństwo w różnych krajach. W wieku 9 lat on i jego starszy o rok brat David zaczęli uczęszczać do City School London Freeman w Surrey. Strummer rzadko widywał się z rodzicami w tamtym czasie i wtedy właśnie rozwinęła się w nim miłość do muzyki. Słuchał płyt Little Richarda, Erica Claptona, Woody Guthriego. W lipcu 1970 David popełnił samobójstwo. Ten fakt bardzo wpłynął na dalsze życie Joego. Również w 1970 ukończył Epson Collage z internatem i zaczął uczęszczać do Central School do London Art & Design - miał zamiar zostać zawodowym karykaturzystą. Zamieszkał w tym czasie w północnej części londyńskiego przedmieścia Palmers Green z przyjaciółmi: Clivem Timperleyem i Tymonem Doggiem. Z nimi w 1974 roku założył zespół The 101'ers. Zespół zagrał wiele koncertów w pubach Londynu, grając popularnego w tamtym czasie amerykańskiego rythm'n'bluesa. W 1975 John Mellor zaczął używać pseudonimu Joe Strummer. Strummer został również głównym wokalistą The 101'ers i zaczął pisać piosenki m.in. "Keys do Your Heart", którą zespół wybrał na swój pierwszy singel. 3 kwietnia 1976 roku The 101'ers zagrało koncert u boku nieznanej szerzej grupy Sex Pistols. Występ Sex Pistols wywarł na Strummerze duże wrażenie. Po koncercie Joe poznał Berniego Rhodesa i Micka Jonesa. Jones grał w zespole London SS i zaproponował Joe aby ten przyłączył do nich jako wokalista. Strummer przystał na to - co położyło kres istnieniu The 101'ers. Jones również zrezygnował z grania pod nazwą London SS i obaj ze Strummerem nazwali swój nowy zespół The Clash. Składu dopełnili: gitarzysta Keith Levene, basista Paul Simonon i perkusista Terry Chimes, którego w 1977 roku zastąpił Topper Headon. The Clash był zespołem politycznym i wyróżniał się wśród innych zespołów punkrockowych. Ich piosenki traktowały o rozkładzie społecznym, bezrobociu, rasizmie, policyjnej brutalności, represjach społecznych i politycznych, militaryzmie i czasami o seksie. Strummer związał się w tym czasie z Anti-Nazi League i kampanią Rock Against Racism - czyli serii koncertów zorganizowanej przez anarchistyczną organizację "Class War"'. London Calling zostało uznane albumem roku 1980 przez największe czasopisma muzyczne. The Clash wywarło duży wpływ na inne zespoły: nawet muzycy hip-hopowego Public Enemy wymieniają The Clash jako najważniejszą inspirację. W czasach The Clash Strummer parokrotnie wszedł w konflikt z prawem m.in. w 1977 zostali zatrzymani razem z Topperem za malowanie na ścianach nazwy The Clash. Na początku lat 80. został zatrzymany w Hamburgu po koncercie za uderzenie gitarą kogoś z widowni. W 1983 roku wyrzucił z zespołu Micka Jonesa. Rok przed tym, również z powodu jego ultimatum zespół opuścił Topper Headon, który nie mógł sobie poradzić z nałogiem narkotykowym. Po tych zmianach w The Clash pozostało ich tylko dwóch: on i Paul Simonon. Dobrali do zespołu nowych muzyków i z nimi w 1985 roku nagrali album Cut the Crap. Płyta została źle przyjęta przez fanów i dziennikarzy i w tej sytuacji Strummer zakończył działalność The Clash na początku następnego roku. Latem 1986 Strummer pracował nad kilkoma piosenkami do filmu Sid and Nancy (reż. Alex Cox 1986). Później pracował znowu z Mickiem Jonesem przy jego zespole Big Audio Dynamite, przyczyniając się poprzez napisanie większości piosenek do powstania drugiego albumu tegoż zespołu. W tym czasie wystąpił również w kilku filmach m.in. Z piekła rodem (reż. Alex Cox 1987) , Mystery Train (reż Jim Jarmusch 1989) i napisał kilka ścieżek dźwiękowych do różnych filmów. W 1991, kiedy Shane MacGowan opuścił Pogues zastąpił go na czas trwania tournée, a później wyprodukował ich album "Ditch Hell". W latach 1995-1996 udzielał się gościnnie w różnych projektach lub jako producent. W 1997 w Nowym Jorku pracował z producentami i inżynierami nad remasteringiem albumów The Clash i The 101'ers przygotowywanymi do ponownego wydania. W latach 90. Strummer był Dj-em w Service World BBC ze swoim pół godzinnym programem London Calling. W 1999 powołał nowy zespół: The Mescaleros. Nagrał z nim trzy płyty. 15 listopada 2002 roku Strummer i The Mescaleros zagrali koncert w londyńskim Acton Town Hall. Mick Jones był wśród publiczności i dołączył do zespołu na scenie podczas wykonywania utworu The Clash "Bankrobber". To był pierwszy wspólny występ na jednej scenie Strummera i Jonesa od 1983 roku. Jones powiedział później, że "to było całkowicie nieplanowane (...), że poczuł, że musi dołączyć do Stummera na scenie". Ostatni koncert Strummer dał w Liverpool Academy 22 listopada 2002 roku. Krótko przed swoją śmiercią razem z wokalistą U2 Bono - napisali piosenkę "46664", stanowiącą część kampanii przeciwko AIDS w Afryce. Końcowe lata życia Strummer związał z miejscowością Bridgwater, na obrzeżach której mieszkał, w miejscowości Broomfield. Strummer zmarł 22 grudnia 2002 roku w swoim domu. Bezpośrednią przyczyną zgonu był zawał serca, choć jak się później okazało miał niezdiagnozowaną wcześniej wrodzoną wadę serca. Przed śmiercią Strummer pracował również nad nowym albumem The Mescaleros, który został wydany już po jego śmierci w październiku 2003 pod tytułem "Streetcore". 12 lutego 2005 roku brytyjskie koleje państwowe w hołdzie zmarłemu muzykowi nazwały jeden ze swoich pociągów "Joe Strummer". Tabliczki z nazwiskiem zostały odsłonięte przez wdowę po nim Lucindę Tait na stacji Bristol Temple Meads. Pojazd kursuje dziś po wschodniej Anglii. W lipcu 2005 odsłonięto płytkę na domu w Pentonville, gdzie Strummer mieszkał w latach 1973-1974.